Dec 072023
 

من آنها را می شناسم

ریشه در خاک

آتشی در میان

گِرد پیله ی سبزِ زمین

به باغی نو

به سفری نو می اندیشند

من دستهایی را می شناسم که در تاریکترین اتاق جهان

از جستن کلید چراغ بر دیوار

هرگز نومیدانه

از دو سوی بر نمی افتند.

.
.

بر ایوان لرزان خانه به تماشای باغ ایستاده ایم

تا ببینیم

دانه ای را که آنسال در زهدان خود کاشتند

این تابستان

سرخ و آبدار به بار می نشیند؟

.
.

آتلانتا، پانزدهم آوریل ۲۰۲۰

 Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

%d bloggers like this: