Mar 202015
 

به یاد کشتار ۶۷

شب بی خواب

راهروهای تنگ و تاریک توطئه

و پر شتاب،

با کهکشانی

مرگ را از ستارگانِ زمین آراستن

به خیالی که از تابش ستاره،

خود چون حباب آب شود

و کودکانش بر باد روند

آه . . . .

که این دوره گرد هرزه

با  هزاردانه گلوبندِ الماسش

پوست می اندازد

و باز آبستن

در یقین نفس تازه می کند

و ما روانه می شویم

تا پایان دروغی را گواهی دهیم.

آتلانتا 26 فوریه 2015

 Posted by at 8:52 AM

 Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

%d bloggers like this: