مه 012012
آب‌تنی
خیال کردم
تصویر ماه است که در دریا افتاده
اما نه،
خودِ ماه بود
برهنه، گیسوی خیس، با انحناهای نرمِ تنش،
آب‌تنی می‌کرد
از جای جستم
فریاد‌کشان
تا ز یگانگی ماه و دریا
مژده دهم خلایق را
پارو در پنجه،
چون به ساحل روی گرداندم
نه ماه مانده بود، نه دریا، و نه من.
بیست و چهارم آوریل 2012 بر فراز ونیز