آقایان خانمها
خوش آمدید!
تا سرد نشده،
بفرمایید سرِ نوزاد میل کنید
تازه و مطبوع!
کباب؟ نیم پز یا
کاملا سوخته؟
در آتش؟ یا در فرِ شیمیایی؟
سفره ی سرخ و سفید و آبی
نقش در نقشِ ستاره ای هشت پر!
آسمانی آبی، دو و پنجاه ستاره ی تابان
تا زمینش سفید سفید نشود، باید سرخِ سرخ!
اگر چندان اشتهایی نیست
نطق بفرمایید، از ته گلو، فیلسوفانه
اِهم اّهم! جنگ خوب نیست،
البته که طرفین یکسان گنهکارند!
یا که انشاهای طویل و حکیمانه، پر از اندرز!
فاعل ناپیدا!
سبیل ها را بجنبانید،
مصلحت این است که تاریخ را از هفت اکتبر بآغازید
پسا مدرنیسم، انتزاعِ انتزاع!
حقوق انسانها؟
البته که “یک با یک برابر نیست”!
آب و نفت و نان؟
چه لوکس می خواهی!
.
.
بلندگوها، دوربینها!
لطفن میزان! بسوی من!
گرم و نرم بزیر سایه ی رهبر کبیر قدر قدرت،
چکمه لیس شما!
. . . . . .
ببخشید عالیجناب، اکنون
مصاحبه ای، جایزه ای می گیرم؟
.
.
آرام گیر، چه می گویی؟
نه هفت اکتبر روز آغاز بود و نه امروز روز پایان است
اگر فریاد نه، چه باید کرد؟
که نمی بارد نمی بارد چیزی از جانت، ای شعر
بجز اندوه!
.
.
آتلانتا، اکتبر ۲۰۲۳