Jan 142010
 

نــه!


ستاره ها را که گلوبندی ببافم

 بر جامه‌ی آسمان پر از آفتاب تو

نــه!

دشتها را که غرقه‌ی ارغوان کنم در شقایق ها

و دریا را مروارید باران

نــه!

چشمه ها را که بر کویر ها برانم

 و گندمهایشان را هر دانه هزار دانه

نــه!

در هی هی چوپانها و شیر سرشار

و بوسه بر گونه های شاداب کودکان جنوب

نه! نه!

در التیام زخم تو

 هزار مسیح واپس مانده را

بازمصلوب باید کرد

صد باره

بر محراب کهنه و ابدیِ این آسمان خالی


مرضیه شاه‌بزاز

آتلانتا، اوت ۲۰۰۸

 Posted by at 1:04 PM

 Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

%d bloggers like this: